Pamuk Faresİ
Pamuk faresi», pamuk tohumlrıyla karnını doyurduktan sonra, yeraltı tünellerine pamuklar saçtığı için Birleşik Amerika'nın güneyinde bu ismi almıştır. Bu hayvan, baş ve vücut uzunluğundan daha kısa kuyruklu ve orta irilikte, gürbüz bir faredir. Kulakları kısa ve geniş, kılları uzunca ve kaba, rengi de kır veya koyu san ile siyah karışımıdır.
Birleşik Amerika'dan başka, Meksika'da, Venezuela ile Peru'ya kadar Güney Amerika'da da görülen pamuk faresi, yalnız belli tipte bir bölgeye rağbet etmez. Batak kırlarda, kuru tarlalarda, ekili yerlerde, tuzlu bataklıklarda, hatta yüksek dağlarda da rahatça barınabilir.
Bu kemirici, yalnız pamuk tohumlariyle beslenmez. Yenilebilir bitkilerin hepsini yer, fakat bunlardan çimleri ve ıslak toprağın içinden kazıp çıkardığı lezzetli bitkilerin köklerini tercih eder. Ayrıca bol sayıda böcek, yumurta ve yengeçle de karnını doyurur.
Çok kavgacı olan pamuk faresi' nin kavgaları ekseriya yamyamlıkla son bulur. Yaralı veya kapana yakalanmış bir hayvan, kısa zamanda soydaşlarının midesine iner. Bir dişinin, fazla üstüne düsen erkeği yediği de çok görülmüştür.
Çok bereketli bir dişi:
Bu kana susamış dişi, fare nüfusunu artırmak için canla, başla çalışır. Bir batında dörtten fazla yavru doğurduktan birkaç saat sonra tekrar çiftleşir. Yeni yavrular yirmi yedi gün sonra dünyaya gelir. Yiyecek bolsa, bunları daha başkaları da takip etmekte gecikmez.
Bereketli dişinin bir özelliği de önceki kuşaklara mensup yavrularına yuvada kalmalarına müsa'ade etmesidir. Bu yuva, bir yeraltı tünelinde, yahut yerdeki kuytu bir deliğin içinde olabilir. Fare, kuru otlarla kök liflerinden ördüğü yuvasını çok kere pamukla astarlar.
Dişiler ekseriya yedi haftalıkken ilk defa çiftleşirler. Yakın akrabalar arasında birleşmeler çoktur. Birleşme mevsimi şubattan kasım ayına kadar devam eder.
Ekili bölgelerde dönüm başına beş yüz pamuk faresi hiç de büyük bir rakam değildir. Bu nüfus fazlalığının çiftçilere ne büyük ziyanlara sebep olabileceği meydandadır. Bununla beraber pamuk faresi nüfusu her dört veya beş yılda bir hayvanlara bir mantar hastalığının musallat olması sonucunda geriler. Fakat aradan altı ay veya bir yıl geçmeden yeni kolonilerin kurulmasıyla üreme işi bütün hızıyla tekrar başlar.
