Hepsine Hükmedecek Yüzük
Yüzüklerin Efendisi, filmleriyle ve kitaplarıyla, hepimizin bilgi sahibi olduğu bir dünya haline geldi. Sauron, Gandalf, Aragorn, Elrond bizim için tanıdık isimler artık. Bu “sıcaklıktan” yararlanmak isteyen firmalar, ellerinde ne varsa Yüzüklerin Efendisi’ne uyarlamaya çalıştılar. War of the Ring, bu piyasadan yararlanmak isteyen Liquid Entertainment’in vasatın biraz üzerinde bir çalışması olmaktan ileriye gidemiyor.
War of the Ring, uzun süredir beklenen ve üzerinde çok konuşulan bir oyundu. Liquid, oyunun resmi demosunu Internet’te yayınladığında, neredeyse tüm oyunculardan aynı tepki geldi; Güzel, ancak geliştirilmesi gerek. Bu demoda iki seçeneğiniz vardı; Legolas ve elf okçuları ile beraber Elf Ormanı’ndan kaçan Gollum’u kovalayabiliyor, veya Gimli ile Demir Dağlar’ı savunabiliyordunuz. Oyunun kendisi, size çok daha geniş bir yelpaze sunuyor; Minas Morgul kulesinden, Lothlorien’in mistik ormanına kadar.
Filmi adım adım takip eden kuzenleri Fellowship of the Ring ve Return of the King’in aksine, War of the Ring (WotR) kitabı takip ediyor. Oyunu daha orijinal hale getirmek için ise Liquid farklı bir yol bulmuş; Oyunu iyi tarafla da, kötü tarafla da oynayabiliyorsunuz. İyi tarafta, filmde görüp, kitapta okuduğumuz yerler var. Ancak kötü taraf için aynısı geçerli değil. Görev sayısını fazla tutmak için, kitapta isim olarak bahsedilen savaşlar konu alınmış, bu çoğu kişi için önemli olmasa da, Yüzüklerin Efendisi’ni okuyan, filmlerine giden ve dolayısıyla oyundan bir şey bekleyen biri için hayal kırıklığı yaratıyor. Oyunu iyi tarafla oynarken, Orta Dünya’da farklı cephelerde başlıyoruz. Bir tarafta Demir Dağlar’ı savunan Gimli, bir tarafta Gollum’u kovalayan Legolas, bir tarafta da Gondor’u savunmaya çalışan Boromir ve Faramir var.
Her karakterin görevinde ilerledikten sonra, Yüzük Kardeşliği ile Lothlorien’de buluyoruz kendimizi. Aragorn, Frodo ve onu takip eden Sam, Pippin ve Merry de katılıyor işin içine. Ancak bu dört Hobbit’i sadece bir görevde kontrol edebiliyoruz. Çünkü bir sonraki görev Miğfer Dibi’ni savunmak. Oyunda “bravo” dediğim tek yer burasıydı. Aragorn, Gimli, Legolas, Kral Theoden ve bir avuç asker ile, Miğfer Dibi’ni sabaha kadar savunmaya çalışıyorsunuz. Sabah olduğunda ise Gandalf ve Rohan Süvarileri geliyorlar. Bu bölümde, ekrana bir gösterge konulmuş, kaç Orc öldürdüğünüzü gösteriyor. Ben bölümü bitirdiğimde sanırım 950 idi. Bu muhteşem bölümden sonra Minas Morgul kulesini kurtarmaya gidiyoruz.
Kötü tarafta ise görevler lineer; Hikaye olarak iyilerden daha geride başlıyor kötülerin Campaign’i. Bu bölümler, Sauron’un Mordor’a dönüşü ile başlıyor. Onun için Mordor’u koruyan Gondor köylerine saldırıyor, Troll’leri orduya katmaya çalışıyor, insan/orc birleşimi Uruk-Hai’leri yaratıyor ve Rohan’lılara saldırıyoruz. Ancak bu bölümler oldukça şişirilmiş. “Shire” ve “Baggins”’ten başka laf edemeyen Nazgul’ler şimdi dilimizi sökmüşler, oldukça akıcı konuşuyorlar. Nazgul Lord’una bir şey diyemeyeceğim, onun karizmasını oyuna aynen yansıtmışlar. Ama, Nazgul Lord’nun karizmasına ve oyunda başlı başına bir sanat eseri olan Gollum’a rağmen kötü tarafta bölümler o kadar sıkıcı oluyor, o kadar yavanlaşıyor ki içinizden oyunu kapatmak geliyor.
Hepsini O Bulacak
Oyun, Warcraft 3 Motorunu kullanıyor. Birkaç şey değişik sadece. Warcraft 3’teki Altın ve Odun kaynakları yerine, burada Yemek ve Demir kaynakları var. Kötü taraf, Warcraft 3’teki Undead ırkı gibi sadece “kötüleştirilmiş” toprak üstüne bina kurabiliyor. İyi taraf, tüm strateji oyunlarındaki gibi ev yaparak popülasyon limitini yükseltiyor. Kötü taraf ise bunu Goblin Köle Liderleri ile yapıyor. Bu üniteler hem savaşıyor, hem de popülasyon limitini yüksekte tutuyorlar. Bu Goblin’ler Savaş Kulesi de dikiyorlar. Bu kuleler, etraftaki toprağı kötüleştiriyor. Ayrıca bazı birimler, attıkları oklarla binaları yakabiliyorlar. Yanan bina, siz ona saldırmasanız bile hasar almaya devam ediyor.
