Tank kelimesinin asıl anlamı su deposudur. İngilizler ilk tanklarını üretirlerken gizlilik adına ürettikleri bu savaş makinelerine Tank demeye başlamış ve ismi o şekilde kalmıştır. Tanklar yüksek ateş altındaki hatları aşabilmek, piyadelere yardımcı olmak amacıyla üretilmiş olsa da, II. Dünya savaşında Hitler tarafından ana güç olarak kullanılmış ve tankların tarihi adına bu savaş dönüm noktası olmuştur.
Blitzkrieg (Yıldırım Savaşı) II. Dünya savaşında Hitlerin asıl savaş teorisidir. Bu teorinin ana fikri düşmanı hazırlıksız yakalamak olduğundan tanklar bu iş için biçilmiş kaftan olarak görülmüş ve Panzer'ler üretilmeye başlanmıştır. İlk Panzer tankının sadece iki tane makinalı tüfeği varken, son üretilen panzerlerden biri olan Panzer IV 75mm'lik topa sahipti.
Bu kısa tarih bilgisinden sonra üretilen son panzer Panzer Elite Action: Fields of Glory'i anlatmaya başlayalım. JoWood'un elinden çıkan ve ülkemize orijinal olarak EuroSoft firması tarafından getirilen oyun II. Dünya savaşını 18 görevle bizlere sunuyor. Yukarıda bahsettiğim panzerler de dahil olmak üzere savaşa tanıklık etmiş birçok tankı kullanmamıza olanak sunan oyun üç farklı kampanya ile bizlere savaşa üç farklı gözden tanıklık etmemizi sağlıyor.
Panzer Elite bir tank simülasyonundan çok tamamen saf bir aksiyon üzerine kurulmaya çalışılmış. Hatta tank kullanıyor gibi değilde –maalesef- sadece top kullanıyor hissi verebilmiş. Tabi ki bunda kontrollerin inanılmaz rahat oluşu bir artı olarak gözümüze çarpsada insan ister istemez tankları kullanmak bu kadar kolay mı ya da hedefi tutturmak bu kadar basit olabilir mi diye sormadan edemiyor. Ancak oyunun amacının bir simülasyondan çok aksiyon olmasından dolayı gerçekçiliği fazla aramamız gerekiyor. Oynanış tarzı olarak herhangi bir FPS'deki kahramanımızı nasıl yönlendiriyorsak Panzer Elite'de de aynı şey söz konusu.
Sadece bir tankı yönetmeyip ilerleyen bölümlerde bir tank birliğini yönetmeye, komutan olmaya başlıyorsunuz. Yine burada sadece iki tuşla (F ve G) emirler vererek ekibinizdeki tüm tankları yönetebiliyor oluşunuz kontrollerin rahatlığını bir kez daha gözler önüne seriyor. Ekibinizin yapmasını isteyebileceğiz hareketler üç çember içinde ekranınıza yansıtılıyor ve çok rahat kullanılabiliyor.
Oyunun yönetimde ki bu başarı maalesef yapay zekada devam etmiyor. Sizin birliğinizde ki tanklar emirlerinizi rahatça uygulasa, peşinizden oraya buraya takılmadan gelmeyi başarsada düşman tanklarının aptalca hareket etmesi oyunu baltalıyor. Asla bir savunma, bir strateji geliştiremiyorlar, siz ateş etmeseniz dahi birliğinizde ki tanklar tarafından kolayca avlanabiliyorlar. Buna bir de düşman tanklarının çok zayıf oluşu (genelde) eklenince oyun basitlik sınırlarını zorlamaya başlıyor. Örneğin sizin tankınız belki 10 top mermisinden sonra patlayabiliyorsa, rakip tanklar 3 atışta yok oluyorlar.Düşman piyadelerinden hiç bahsetmiyorum, oyunda yok gibi davranabilirsiniz. Ama topatar ve anti-tank silahları kullanabilen piyadeler canınızı birazcık yakabilir.
Basitliği artırıcı bir diğer unsurda haritalara sık sık yerleştirilmiş cephanelik ve sağlık birimleri. Hele ki ilk üç dört bölümde hiç konulmasalarmış çok daha heyecanlı bir oyun ortaya çıkabilirmiş. Tam çatışmanın/kuşatmanın geçebileceği alanlara bu sağlıkların ve cephaneliklerin yerleştirilmiş olması nasıl bir düşüncenin eseri gerçekten anlayabilmiş değilim. Örneğin top ateşine maruz bırakılması gereken bir binayı, sağlık ambarının yanına geçerek rahatça bombalayabilirsiniz. Cheat kullanmış gibi ölümsüz oluyorsunuz. Ayrıca bölüm boyunca bir kez bile cephane sıkıntısı çekmiyor oluşunuz oyun için çok büyük bir eksi. Tüm bu basitleştirici unsurları hafifletmek için oyunu Normal zorluk seviyesinde değilde Hard zorluk seviyesinde oynamanızı şiddetle salık veririm. Oyun, sonlarına doğru zorluk seviyesinin artmasından dolayı, daha bir tatlanıyor bunu da belitmeden geçmeyelim.
Tank kullanmak, ateş etmek, birliğinizi yönlendirmek üçgeninde oyun sıkışmasın diye bir de dürbün eklenmiş. Eğer imkanınız varsa dürbün ile seçebileceğiniz bir noktaya işaret fişeği atabiliyor ve hava birliklerini o noktaya çağırabiliyorsunuz. Bölümler genelde boş tarlalarda çayırda çimende geçtiği için dürbüne ihtiyacınız pek olmuyor. Bölüm tasarımlarından bahsetmişken biraz daha mevzuyu derinleştirelim. Başlangıçta bahsettiğim çayır çimenlerde ilerlemek durumunda olsanızda, ilerleyen bölümlerde II. Dünya savaşının olmazsa olmaz sahnelerine (Normandy, Stalingrad, Kursk vs.) bir kez de tank gözünden şahit olabilmeniz mümkün.
Maalesef Panzer Elite'in en büyük sıkıntısı tekdüzelik. Bilindik sıradan görevler, sıradan bölümler, sıradan menü, hatta artık sıkıldığımız II. Dünya savaşı atmosferi... Her şey bu oyunda bilindik. Vay be diyebileceğimiz bizi heyecanlandırabilecek sahneler çok az. Tabi ki bir tank oyunundan neler beklenebilir ki sorusunun cevabı olması gerektiği gibi verilmiş. Ama risk almamış, yeni bişeyler denememiş yapımcılar. Bilindik ama olması gerektiği gibi bir oyun yapalım demişler ve yapmışlar.
Oyun görsel olarak fazla bir şey sunmuyor. Tıpkı oynanabilirlik gibi olması gerekenleri veriyor hepsi o. Ama bu kötü olduğu anlamına mı geliyor, kesinlikle hayır. Atmosferi yansıtabilecek kadar iyi. Zemin ve tank kaplamaları oldukça tatminkar, ancak tanklar üzerinde detaylandırma (shader) fazlaca yapılsaydı çok daha iyi görüntüler ortaya çıkabilirdi. Ağaçlar biraz detaysız kalsalar da, her birinin yıkılabiliyor oluşu beni en çok mutlu eden faktörlerden. Aynı şekilde binaların hepsi de yıkılabiliyor. Grafiksel bence en büyük sorun blur efektinin gereğinden fazla kullanılmış oluşu. En küçük bir harekette (sağa sola dönme bile dahil) ekranın blurlaşması işin biraz tadını kaçırmışlar dedirtmekte.
Günümüzün düşük sistemlerinde bile kendini çalıştırmayı başarması, sırf bu sebepten oyun bulmakta zorlanan oyuncular için iyi bir alternatif olabilir. Sağ üstten görebileceğiniz sistem özelliklerini kabul edilebilir düzeyde tercüme edecek olursak, ortalama 1,5ghz işlemci, 512mb hafıza ve fx5200 ayarında bi ekran kartı ile oyunu düzgünce oynayabilirsiniz.
