Gönderen Konu: Chaos Legion (Playstation 2)  (Okunma sayısı 507 defa)

Çevrimdışı Force23

  • 1. SINIF ÜYE
  • *****
  • İleti: 32.652
  • Puan 334
  • Cinsiyet: Bay
  • !!ƒяєєѕтуℓєя!!
    • Profili Görüntüle
Chaos Legion (Playstation 2)
« : 01 Ağustos 2007, 00:40:29 »
Direkt olarak yazıya girelim. DVD elimde, PS2’ye taktım ve ilk izlenimim; “Devil May Cry’ın genişleme paketini falan mı aldım acaba?”

Oyunu ilk gören tüm arkadaşlarım da aynı lafı etti yani. Gerçekten de Devil May Cry ne yarattıysa Chaos Legion’da aynen o yolda ilerlemek için dizayn edilmiş.

Öncelikle karşılaştırmaları yapmak istiyorum. Bir kere oyunun grafikleri, arka fon dizaynı ve oyuna giriş sekansları kesinlikle Devil May Cry ile yarışamaz. Bir kere tüm mekanlar neredeyse birbirinin aynısı. İnsan ne kadar ilerlerse ilerlesin, kayıtlarına bakmadan hangi bölümde olduğunu hatırlaması çok zor. Bir de yaratıklar var, her üç bölümde bir yeni yaratık geliyor iyi ki, yoksa sürekli aynı yaratıkları öldürüyor olacaktık. Ses olarak da maalesef Devil May Cry bir adım önde.

Karakterler olarak neredeyse eşitler gibi ama Victor (bu oyundaki karakterimiz) Dante’nin (Devil May Cry’ın inanılmaz Devil/Human kırması) gölgesinde kalıyor. Demolarda karakter anlatımlarını biraz es geçmişler maalesef. Bu böyle olmayacak gibi değil mi? Bir oyunun gölgesinde olmak tam bir felaket. Tamam o zaman, tek başına inceleyip tekrardan düşünelim.

Grafikler güzel sayılır. Özellikle ortamın kaplamaları, karakterlerin görüntüleri çok güzel. Hemen her bölümde aynı kaplamalar kullanılmasa daha da iyi olacakmış. Bunun dışında dövüşler esnasındaki efektler, gotik bir havanın yaratılması için üzerinde uğraşıldığı belli olan mekanlar çok hoş. Etrafta gezinirken ortamdan sıyrılabilirseniz, eski çağın ortamlarının birinde dolaştığınıza bahse girersiniz.

Ve sesler. Sesler güzel, abartısız ama sade değil. Şöyle ki, bir kılıç sesi istenildiği gibi abartılabilir. Ama eğer her kılıç darbesinde aynı ses çıkıyorsa fakat ben farklı yerlere vuruyorsam garibime gider. Bu oyunda farklı yerlerde farklı sesler çıkıyor, bu güzel. Fakat her yaratıkta aynı sesler geliyor. Yani bir süre sonra Street Fighter oynuyormuş hissine kapılıyorsunuz. Çok mu acımasızım? Olabilir.

Kontroller rahat neyse ki. Devil May Cry ile alıştığımız ne ise, aynen korunmuş. Gerçi belki bir miktar daha el altında olabilirdi her şey ama yeterince derli toplu denilebilir. Hatta vazgeçtim aslında, yahu kardeşim bu kontroller neden uzak kalmış ki birbirine? Ardı ardına yapılacak hareketlerin tuşlarını yakın koysanız da sinirlendirmeseniz oyuncu kişileri?
Only God Can Judge Me !!
They''ll Never Take Me Alive