Taktik savaş oyunları... Günümüz genç oyuncuların baş tacı. Counter-Strike ile başlayan ve tüm dünyada oyuncu sayısı çığ gibi büyüyen bu taktik savaş oyunlarının belki de en sevilen yanı; düşmanlarla tek başınıza değil de takım arkadaşlarınızla birlikte başa çıkmanız. Alpha Black Zero’da bu bahsi geçen taktik savaş oyunlarının son örneği. 3. kişi bakış açısına sahip olan oyun, Alman yapımcı Khaeon’un son ürünü. Uzak bir gelecekte yöneteceğimiz bir grup özel askerin teröristlere karşı verdiği mücadeleyi konu alan bir oyun. Başarılı olmak için, sadece kendi el becerinize ve nişan kabiliyetinize değil, aynı zamanda takım arkadaşlarınızı doğru yönlendirmenize de önem veren bir oyun.
Asırlar geçti ama şu teröristlerden bir türlü kurtulamadık
Yıl 2366, ana karakterimiz teğmen Kyle Hardlaw ve beş askeri, Alpha Black Zero isimli gizli bir göreve giderler. Amaçları, koloni kurulan bir gezegende, hükümetten ayrı bir grup teröristin kötü emellerini uygulamalarına engel olmaktır. Klişe senaryoyu klişe bir oynanış ile sunana Alpha Black Zero, görsel zenginliğini iyi bir oyun yapısı ile birleştirememenin cezasını çekiyor. Uzayda kendi halinde bir gezegende terörist grupların ve üstelik hepsinin Afganistanlı gibi görünmelerinin bir anlamı olabilir mi bilemiyorum ama olayın geçtiği kızıl gezegene hiç yakışmadığını söyleyebilirim.
Yapısal olarak Alpha Black Zero’yu incelediğimizde taktik savaş oyunlarının tipik bir örneğini görüyoruz. Oyuna başlamadan evvel görevimiz ile ilgili kısa bir brifing yazısı okuyor, silahlarımızı seçiyoruz. Yanımızda tıpkı bizim gibi giyinip kuşanmış ve terörist öldürmeye aç bir grup askerle birlikte yola çıkıyoruz. Oynanabilirlik Rainbow Six ile Freedom Fighters arasında bir yerlerde. Ana karakterimiz önde, diğer 4 asker de peşinden gelerek düşmanları haklıyoruz. Nümerik tuşları kullanarak adamlarımıza görev verebiliyoruz. “Ateş edin”, “Yerinizde durun” gibi emirler verebiliyor, “Beni koruyun” demek zorunda kalmamaya gayret gösteriyorsunuz. Çünkü askerlerin verdiğiniz emirleri tam olarak yerine getirdiğini görmek güç. Yapay zekâ ve askerlere emir verme modu, üzerinde biraz daha çalışılmalıymış gibi duruyor. Üstelik Freedom Fighters’daki kolay anlaşılabilir ve tüm askerlere rahatça hakimiyet kurmamızı sağlayan sistemin onda birini bile bu oyunda göremeyince moraller biraz bozulmuyor değil.
Verilen görevler her oyunda olduğu gibi; “şuraya git, herkesi öldür ve güvenliği sağla” oluyor. Harita üzerinde ilerlerken askerlerinizin yakıdan takip etmesine özen göstermeniz gerekiyor. Aksi halde size ne bir yardımları oluyor ne de durdukları yerde bir işe yarıyorlar. Çoğu zaman önündeki askeri öldürmekten aciz takım arkadaşınızın hayatını kurmanız gerekiyor. Görev esnasında öldüğünüz zaman oyun sona ermiyor en güçlü durumdaki diğer askeri kontrol etmeye başlıyorsunuz. Tüm askerler bitmeden görevi bitirirseniz. Yeni görevler sizleri bekliyor olacaktır. Görevler esnasında dikkat etmeniz gereken; herkesi öldürmeniz dışında nişan alırken, sağ tuşa basarak hedefi yakınlaştırmanız. Tıpkı FarCRY oyununda olduğu gibi Alpha Black Zero’da da sağ tuşa basıp nişan alarak ateş etmek hedefe başarılı atışlar yapabilmenin bir kuralı.
Mühim olan iç güzelliği…
Ana menüyü geçip oyuna daldığınızda, Serious Sam grafik motoruyla yapılmış olan görüntülerle karşılaşmak oyunu biraz çekici kılsa da, grafiğin her şey demek olmadığını bir tokat gibi yüzümüze vuruyor. Karakter yapıları, kaplamalar ve özellikle askerlerin kıyafetlerindeki detaylar çok başarılı. Kızıl gezegenin çevre dizaynı çok başarılı olmasa da özellikle yerden bitmiş olan ve rüzgarla hareket eden çalılar oyuna görsel zenginlik katıyor. Ne yazık ki tüm güzellikler burada bitiyor. Sesler desen bir felaket. Özellikle silah seslerine takmış durumdayım. Tüfeğimizden çıkan o “pıt, pıt” sesler, “yok artık!!” dedirtiyor. Çoklu oyuncu modu, kaliteyi arttırmak için çaba gösteriyor olsa da tam olarak başarılı olamıyor. Çünkü coperative modda bazı buglar mevcut. Bunlar oyunun çökmesine kadar ilerleyebiliyor.
Alpha Black Zero sadece taktik savaş oyunlarını sevenlerin, “Freedom Fighters’ı başka gezegende ve daha basit olarak oynamak istiyorum.” diyenlere hitap edecek bir oyun. Genel yapı itibariyle ne kötü ne de iyi denilmeyi hak etmiyor. “Vasat bir oyunu ancak türün hayranları oynar.” diyerek noktayı koyuyorum.
